Stedendriehoek
APELDOORN – Neem mij nou…. Onder die slogan doen drie inwoners uit Apeldoorn en Beekbergen mee aan een indringende campagne in Apeldoorn van IrisZorg. De deelnemers zijn mensen met verslavings- en psychische problemen. Niet iets waar je normaal gesproken zo mee naar buiten treedt. Toch kiezen Bianca, Derk en Steffan hier wel voor. “We zijn heel trots op wat we tot nu toe bereikt hebben.”
Steffan, Derk en Bianca zijn alle drie mensen met complexe problemen. Zoals ze zelf openhartig vertellen kampen ze met een verslaving, hebben ze psychische problemen en alles wat daarmee samenhangt. Bijvoorbeeld hun post niet meer openmaken, ruzies thuis, schulden, moeite om zelfstandig te wonen, noem maar op. Tegelijkertijd geven ze aan hoe belangrijk het is om tijdig hulp te zoeken en aan de slag te gaan om weer ‘grip op het leven te krijgen’. Ze doen hun verhaal publiekelijk, omdat ze het taboe willen doorbreken, trots zijn op wat ze bereikt hebben en willen vertellen hoe het nu met ze gaat.
“IrisZorg vindt het belangrijk om mee te werken aan het doorbreken van het taboe”, vertelt Inge Nuijten namens de zorginstantie. “Mensen verzwijgen hun problemen vaak vanwege de vooroordelen die anderen hebben. Bijvoorbeeld: eens verslaafd, altijd verslaafd. Maar dat is vaak onterecht. IrisZorg – en ook Steffan, Derk en Bianca – hopen dan ook dat deze campagne eraan bijdraagt om dat stigma te verminderen.”
Niet de moeite waard
Bianca (51) woont samen en heeft twee dochters van 25 en 26 jaar die al uit huis zijn. Het gaat momenteel heel goed met haar. Maar dat is niet altijd zo geweest. Ze heeft veel meegemaakt, was zwaar depressief en is verslaafd geraakt aan alcohol. Maar die tijd ligt nu achter haar. “Nee, ik heb het niet makkelijk gehad. Als kind groeide ik op in een onveilige situatie. Ik ben thuis geestelijk en fysiek mishandeld, verwaarloosd en misbruikt. En ik voelde me absoluut niet de moeite waard. Op mijn 16e ben ik het huis al uit gegaan en bij mijn vriendje en schoonouders gaan wonen.”
Uiteindelijk zou Bianca meer dan 25 jaar bij haar toenmalige man blijven. “Samen hebben we twee prachtige dochters gekregen. Maar ook in die relatie ben ik vernederd. Zelfs waar anderen bij waren. En weer voelde ik me heel eenzaam en niet de moeite waard. Ondertussen werd ik ook 100% afgekeurd vanwege rugproblemen. En kreeg ik last van zware depressies; dat zit trouwens ook bij ons in de familie.”
Zo kwam het dat Bianca begon met drinken. “Dat ging heel geleidelijk. Het begon met af en toe een wijntje, maar later dronk ik meer dan een fles per dag en vaak ook nog wel wat biertjes erbij. Met mijn huwelijk ging het ondertussen steeds slechter. Tot het punt kwam dat mijn man wilde scheiden. Ik vond het best, maar realiseerde me ook dat ik hulp nodig had bij mijn verslaving. Ik heb hem toen gevraagd of we konden wachten met de scheiding, totdat ik was afgekickt van de alcohol. In het Gelre ziekenhuis heb je een speciale afdeling waar je tien dagen lang kunt afkicken, ontgiften feitelijk, en dat heb ik gedaan.”
Weer mis
Na haar scheiding heeft ze een jaar of drie niet gedronken. Toch ging het weer mis. “Vreemd genoeg tijdens mijn huidige, nieuwe relatie waar ik eigenlijk heel gelukkig in ben. Langzaamaan ging ik weer meer en meer drinken. Uiteindelijk liep dat zo uit de hand, dat mijn huidige partner me in coma heeft gevonden. Met de ambulance hebben ze me afgevoerd naar het ziekenhuis. Toen ben ik zó enorm geschrokken. En ik nam mezelf voor: dit nooit meer! Ik volgde weer hetzelfde afkickprogramma in het ziekenhuis. Tegelijkertijd heeft een van mijn dochters zich toen hard gemaakt bij de huisarts om me te laten doorverwijzen naar IrisZorg om me verder te helpen. Een speciaal FACT-team dat bij mensen thuis komt, heeft me toen onder zijn hoede genomen. En dat was precies wat ik nodig had. Of ik nu wilde of niet, mijn hulpverlener stond gewoon op de stoep. Het team van IrisZorg gaf niet op. Ik werd eindelijk serieus genomen, er werd voor het eerst echt naar me geluisterd!”
“Tijdens de behandeling heb ik veel geleerd, om ‘nee’ te zeggen bijvoorbeeld, en hoe ik voor mezelf op kan komen. Ook samen met mijn huidige partner heb ik een aantal sessies gehad, waarin hij bijvoorbeeld leerde hoe hij mij kon helpen. Maar het allerbelangrijkste: ik ben aan de slag gegaan met de oorzaken van mijn drinken. Samen met Linda – mijn behandelaar – ging ik terug naar mijn kindertijd. Toen heb ik veel traumas opgelopen die ik door de behandeling eindelijk een plek heb kunnen geven. Tijdens de therapiesessies vielen er geen kwartjes maar hele twee-euromunten haha. Uiteindelijk realiseerde ik me dat er wel degelijk mensen zijn en waren die om me gaven bijvoorbeeld mijn oma. Dat was voor mij de sleutel om weer beter te worden.”
Geen druppel meer
“Door de behandeling heb ik nu veel meer zelfvertrouwen. De oude Bianca is er weer ik heb mijn leven terug. Ik ben weer vrolijk heb een jaar geleden mijn behandeling afgerond en ik drink al twee jaar geen druppel meer. Alleen slik ik nog wel medicijnen voor mijn depressies. De toekomst zie ik heel positief tegemoet. Ik heb weer lol in mijn leven en geniet weer bijvoorbeeld van een wandeling in het bos de bezoekjes samen met mijn zus aan een sportschool. En heel belangrijk: ik voel hoe trots mijn partner mijn dochters en mijn zus op me zijn. Heerlijk!”
IrisZorg is er voor jongeren en volwassenen die de grip op hun leven kwijt raken. Ze hebben problemen op het gebied van financiën relaties werk en (psychische) gezondheid. Vaak in combinatie met een verslaving en/of dreigende dakloosheid. IrisZorg pakt de problemen in samenhang aan en biedt trajecten voor opvang wonen werken en verslavingsbehandeling. IrisZorg biedt zorg bij mensen thuis en op verschillende locaties in Apeldoorn en Beekbergen. Kijk voor meer informatie over het aanbod in de regio op www.iriszorg.nl/apeldoorn.
‘
