Apeldoornse Boys mag weer met de grote jongens meedoen

Na de 3-0 overwinning op CCW’16 nam een uitgelaten gezelschap in gele shirts en rode broeken op het veld kampioensmedailles en bloemen in ontvangst. Een bierdouche bleef Danny Dassen bespaard. Met schuimend gerstenat spoelt men op Malkenschoten liever dorstige kelen. De emmer water die dolblije spelers over hun trainer uitstortten, werkte eveneens zeer verfrissend voor de kampioenscoach…

Alvorens het feest in volle hevigheid losbarstte, stak Hakan Soykan zijn blijdschap niet onder stoelen of banken. “Super. Ik ben hier gekomen met één doel: kampioen worden. En je ziet het, hè. Het staat als een huis. We gaan zien wat het wordt in de vierde klasse. Ik ga er vanuit dat we goed kunnen meedraaien. Linkerrijtje. Meedoen voor een toetje. Een plek in de nacompetitie”, verklaarde de aanvoerder met Apeldoornse Boys na één jaar absentie met hoge verwachtingen terug te keren in de ‘Apeldoornse Bundesliga’.

Een club met de status van Apeldoornse Boys hoort niet in de vijfde klasse thuis, verkondigde ook kampioenstrainer Danny Dassen meermaals. In de laagste speelklasse terecht komen gaat nochtans vaak eenvoudiger dan er weer uit te komen. Duurde het in 2009 drie seizoenen alvorens de fiere Wapendragers de weg omhoog weer insloegen, onder leiding van Dassen duurde het verblijf in de kelder van het amateurvoetbal ditmaal slechts één seizoen.

“Ik ben zo ongelooflijk trots op die gasten”, sprak de architect van het succes, terwijl het water nog van hem afdroop. De negentiende overwinning in het twintigste competitieduel bewees eens te meer dat er in 5F geen maat stond op Apeldoornse Boys. “Pascal van ‘t Erve heeft er al 41 in liggen. Maar hij doet het niet alleen. Je kunt dan wel ongeslagen zijn, je wilt toch die prijs hebben. En als het dan gebeurt, geweldig toch. We zijn weer de trots van Apeldoorn-Zuid en dat moeten we ook uitstralen”, aldus een doorweekte Dassen.